คำฅนเขียนชีวิต | นักเดินทางที่ไร้หัวใจ

จริงๆแล้วผมคิดว่าคนเราก็ไม่อยากเดินทางไกลๆไม่ได้อยากเห็นโลกกว้างมากมายอะไรนัก เพียงแต่เราเดินทางเพื่อสแหวงหาความสุขกับหัวใจตัวเองก็เท่านั้น ที่ปลายทางของเส้นทางนี้มันมีหัวใจของเราอยู่ เราจึงต้องออกเดินทางเพื่อไปอยู่และดูแลมัน (เมื่อ คุณพบหัวใจของตัวเองแล้ว ดูแลเค้าให้ดีที่สุดเท่าที่คุณจะทำได้ เค้าขี้งอน เค้างอแงเก่ง เค้าขี้เหงา เค้าชอบซื้อ เค้าชอบเป็นคนสำคัญสำหรับคุณ เค้าชอบให้คุณเอาใจ เค้าชอบให้คุณดูแลในทุกๆเรื่อง แต่ผู้ชายอย่าง เราๆก็สามารถดูแลเค้าได้โดยการใส่ความรักลงไปเยอะๆให้ความอบอุ่นกับเค้ามากๆ อย่าปลายให้เหงาได้ "แล้วมันจะกลายเป็นความรักความอบอุ่นที่วิเศษสุดระหว่างคุณสองคน") บางคนกว่าจะเจอหัวใจของตัวเองก็ต้องใช้เวลานานหลายสิบปี ใช้ระยะทางหลายหมื่นกิโลเมตร เค้าเลยได้ไปอยู่ไปเห็นในที่ต่างๆมากมาย แต่ สุดท้ายเค้าก็จะมีความสุขกับหัวใจตัวเองในที่แคบๆ ไปตลอดชีวิตและไม่มีความคิดที่จะออกเดินทางไปไหนอีกเลยถ้าไม่มีหัวใจของเค้า ไปด้วย ผมก็เป็นอีกคนนึ่งที่เจอหัวใจของผมแล้ว ...ผมจะทำให้ดีที่สุด...